6 weetjes over de bunzing

De bunzing heeft een lief snoetje, maar wat doet het beestje nu eigenlijk allemaal? 6 weetjes over de bunzing om hem beter te leren kennen.

De bunzing komt ook in ons land voor, waar hij tot de beschermde diersoorten behoort. Net als veel andere zoogdieren moet dit prachtige dier in de herfst een voedselvoorraad aanleggen om de winter door te komen.

1. Zwemmen en duiken

Eén ding kunnen bunzingen niet, en dat is klimmen. Wel is de bunzing een uitstekende zwemmer en duiker. Daarom kiest de bunzing bij voorkeur een leefgebied in de buurt van water. Langs de oevers van vennen en beekjes vindt hij voedsel zoals kikkers, padden of vissen. Hij leeft ook vaak langs de rand van bossen, omdat hij daar altijd een goede schuilplaats vindt.

Een bunzing is vooral ’s nachts actief, al kun je hem ook wel eens spotten rond zonsondergang en zonsopgang. In de winter komt hij ook voor in de buurt van boerderijen. Op de hooizolder of tussen de strobalen kunnen ze daar warm overwinteren en genoeg ratten en muizen bemachtigen.

2. Stinken als een bunzing

50 centimeter ver kunnen bunzingen hun secreet spuiten, als ze zich bedreigd voelen. Ze doen dit niet alleen om zich te verdedigen maar ook om hun territorium af te bakenen. Nu weet je meteen waar de uitdrukking ‘stinken als een bunzing’ vandaan komt!

3. Kleine bunzings

42 dagen duurt de draagtijd gemiddeld. De dieren paren in het voorjaar tussen maart en mei. Na de dracht komen er vier tot acht jongen ter wereld die nauwelijks tien gram zwaar zijn. De vacht van de jongen is eerst wit en wordt na verloop van tijd donkerder, waardoor de bekende vachttekening ontstaat. Na drie weken eten de jongen al vlees. Rond die tijd gaan ook hun oogjes open. Na drie maanden is de jonge bunzing zelfstandig en gaat hij zijn eigen weg.

4. Jacht op konijnen

500 tot 400 jaar v. Chr. begon de domesticatie van de wilde bunzing, waarmee hij de voorvader van onze huidige fretjes werd. De fret wordt nu gezien als ondersoort van de wilde bunzing. Oorspronkelijk profiteerden de mensen van het jachtinstinct van de dieren. Ze werden ingezet om bij de jacht op konijnen te helpen en om muizen en ratten rond de boerderijen te vangen. Om de vlijtige helpers tijdens de jacht beter van de prooi te kunnen onderscheiden, fokte men aanvankelijk de albinovorm.

Op het menu van de bunzing staan naast konijnen ook muizen en ratten en soms vogels en vissen, die hij door een beet in de nek doodt. Alleen kikkers bewaart hij levend: die verlamt hij met een beet en sleept ze naar zijn hol.

5. Zes jaar

6 jaar oud kunnen in het wild levende bunzingen worden. Hoewel steeds meer van hun leefgebieden verdwijnen en er veel slachtoffers vallen in het verkeer, zijn ze niet bedreigd met uitsterven. Fretjes leven beduidend langer. Hun eigenaren kunnen tot tien jaar lang van de dieren genieten.

6. Niet zo groot

60 centimeter lang kunnen mannelijke bunzingen worden, de staart meegerekend. Zulke prachtexemplaar worden tot 1800 gram zwaar. De volwassen vrouwtjes zijn wat kleiner. Ze worden gemiddeld zo’n 30 tot 45 centimeter lang en wegen tussen de 500 en 850 gram.

Lees ook: 9 x grappige dieren